Поранешниот британски премиер Борис Џонсон во својата колумна за Daily Mail изрази загриженост поради реакциите на дел од студентите на Универзитетот во Оксфорд кои јавно изразиле задоволство поради убиството на американскиот конзервативен активист Чарли Кирк.Кирк беше убиен со снајперски истрел за време на јавен собир на Универзитетот во Јута Вали на 8 септември 2025 година. Неговиот убиец, 22-годишниот Тајлер Робинсон од Јута, веднаш беше уапсен и обвинет за тешко убиство, а обвинителството бара смртна казна за овој целен напад.Џонсон во својата колумна нагласува дека не повикува на санкции или ограничување на слободата на изразување, бидејќи таа е основа на универзитетскиот живот и на Оксфорд, каде различни ставови мора да се слушнат, без разлика колку некои можат да бидат „имбецилни“. Но, она што го нарекува „безбожно веселје“ поради смртта на 31-годишниот татко на две деца, за Џонсон е алармантно. Според него, тоа произлегува од уверувањето кај младите дека ставовите на Кирк за абортус, трансродови права, феминизам, имиграција и расни прашања биле толку штетни што неговото убиство било „заслужено“.„Денешната младина се плаши да вози, да пие и да има односи“, пишува Џонсон, објаснувајќи дека оваа генерација е премногу чувствителна и често подготвена да прифати насилство наместо да се соочи со мислење што го смета за навредливо.Тој го гледа ова како дел од пошироката „woke“ култура, каде што чувствата и политичката коректност се ставаат пред отпорноста и способноста за дијалог.Иако ги опишува младите како „многу добри и грижливи“, Џонсон смета дека нивната претерана заштитеност ги прави ранливи и помалку подготвени за животни предизвици. Тој потсетува на примерот од 1933 година, кога студентите од Оксфорд изјавија дека нема да одат во војна за кралот, предизвикувајќи голема контроверзија, но подоцна во Втората светска војна „храбро ја бранеа земјата“.Џонсон предупредува дека идните генерации мора да ја одржат борбената решителност, затоа што „потенцијалните противници, како Владимир Путин, не смеат да ја гледаат Британија како земја што тоне во прекалкулирана чувствителност, политичка коректност и општа бојазливост“.
